Διαζύγιο και κοινή περιουσία
Σε περίπτωση διαζυγίου, κρίσιμο ζήτημα είναι το μοίρασμα της κοινής περιουσίας μεταξύ των συζύγων, ειδικότερα μάλιστα όταν έχει συναφθεί κατά τη διάρκεια του γάμου σύμβαση στεγαστικού δανείου και έχει αποκτηθεί κατά ποσοστό συγκυριότητας 50%-50% ένα ακίνητο. Σ’ αυτήν την περίπτωση το ζευγάρι καλείται να δώσει λύση στις δυσμενείς συνέπειες που συνεπάγεται η αποπληρωμή των δόσεων του στεγαστικού δανείου, οι οποίες μπορεί να εκτείνονται χρονικά για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια και μάλιστα στη δύσκολη περίπτωση που το δάνειο βαρύνει είτε αποκλειστικά τον έναν σύζυγο είτε και τους δύο, ως πρωτοφειλέτη και ως εγγυητή είτε ως συνοφειλέτες αντίστοιχα.
Διαζύγιο και κοινή περιουσία
Δυστυχώς η λύση ενός γάμου ως γεγονός που λαμβάνει χώρα στη ζωή ενός ζευγαριού δεν συγκινεί τις δανείστριες τράπεζες, για τις οποίες οι δύο σύζυγοι που έχουν υπογράψει τη σύμβαση δανείου παραμένουν και μετά την οριστική λύση του γάμου τους δύο ανεξάρτητα μεταξύ τους φυσικά πρόσωπα, τα οποία δεσμεύονται εις ολόκληρον απέναντί της. Έτσι λοιπόν έχοντας νομικά κατοχυρωμένα τα δικαιώματά τους, δεν εμφανίζονται ουδόλως συνεργάσιμες ούτε και στο ενδεχόμενο ρύθμισης της αποπληρωμής του στεγαστικού δανείου με ευνοϊκότερους όρους, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι έκαστο μέρος δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από τη σύμβαση δανείου, αν δεν την αποπληρώσει ολοσχερώς.
Για να αντιμετωπιστεί λοιπόν το πρόβλημα της διαμοίρασης της κοινής περιουσίας μεταξύ τους και της αντιμετώπισης της κοινής δανειακής υποχρέωσης, σκόπιμο είναι οι δύο πρώην σύζυγοι να έρθουν σε μία κοινή συμφωνία μεταξύ τους, η οποία μάλιστα μπορεί να καταγραφεί στα πλαίσια ενός ιδιωτικού συμφωνητικού. Αναλυτικότερα, στην περίπτωση που η αποπληρωμή ενός δανείου βαραίνει μόνο τον ένα σύζυγο αλλά το ακίνητο είναι κοινό περιουσιακό στοιχείο αμφοτέρων, μία δίκαιη λύση θα ήταν η μίσθωσή του και η αποπληρωμή του δανείου από το ενοίκιο (μίσθωμα). Σε περίπτωση δε που το μίσθωμα δεν επαρκεί να καλύψει τη δόση του στεγαστικού δανείου, κρίσιμη είναι η κοινή αποπληρωμή της διαφοράς εκ μέρους και των δύο συζύγων, εφόσον βέβαια αυτό είναι δυνατό. Αντίστοιχη λύση είναι και η πώληση του επίμαχου ακινήτου, εάν φυσικά αυτό είναι δυνατό στους σημερινούς καιρούς κρίσης. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να αποπληρωθεί από το τίμημα της αγοραπωλησίας πλήρως η τράπεζα πλήρως, διαφορετικά ως προς το υπόλοιπο, τα συμβαλλόμενα μέρη συνεχίζουν να ευθύνονται απέναντι στην τράπεζα εις ολόκληρον. Αναφορικά δε με το ακίνητο που ανήκει και στους δύο γονείς, αυτό μπορεί να μεταβιβαστεί στα τυχόν υπάρχοντα τέκνα, έτσι ώστε να νιώθουν αμφότεροι οι γονείς ότι πρόκειται για ένα περιουσιακό στοιχείο που θα συνιστά επαύξηση της περιουσίας των παιδιών τους και ότι θα ανήκει σ’ αυτά. Σ’ αυτήν λοιπόν την περίπτωση το ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των πρώην συζύγων συνοδεύεται και από ένα συμβόλαιο μεταβίβασης του ακινήτου στα ανήλικα τέκνα. Στην περίπτωση ωστόσο που δεν υπάρχουν ανήλικα τέκνα ή τα μέρη δεν επιθυμούν να γίνει η μεταβίβαση του εξ ημισείας ακινήτου σ’ αυτά και ο ένας εκ των δύο εξακολουθεί να αποπληρώνει αποκλειστικά μόνος του το στεγαστικό δάνειο, σ’ αυτήν την περίπτωση με την ολοσχερή εξόφληση του δανείου μπορεί να εγείρει αγωγή αδικαιολογήτου πλουτισμού κατά του άλλου συζύγου, διεκδικώντας την επιδίκαση ενός ποσού εκ των ήδη καταβληθέντων εκ μέρους του χρημάτων, σε περίπτωση δε μη εξόφλησης του επιδικασθέντος ποσού εκ μέρους του άλλου συζύγου, μπορεί να επιβληθεί αναγκαστική κατάσχεση σε βάρος του ποσοστού συγκυριότητας του έτερου υπερήμερου συζύγου.